Ik woon hier vlakbij, in almere haven.Geen spoor anneke van den heuvel van vroeger is overgebleven.Mevrouw, waar schrok u van ik heb dit alles voor een verzinsel veroorzaakt.Hij anneke van den heuvel moet last hebben gehad van jeugdpuistjes, vroeger.Mijn lip bonst, mijn rug voelt beurs en mijn wang tintelt.Maar zal ik er ooit weer n kunnen vertrouwen ok,sms ik anneke van den heuvel terug, heb hvj veranderd in hate u.Kwaad stap ik van mijn fiets af en trek aan de stukken gespannen plastic.Een anneke van den heuvel fladder lint zwiept tegen mijn behuilde wang en slaat tranen in mijn ogen.De spieren in mijn benen schokken.Het staal van mijn sunny vouwt zich als een origamiblaadje anneke van den heuvel om de vangrails heen.Mijn adem stokt, mijn hart staat stil.De schakelaar geeft een holle klik, maar anneke van den heuvel het licht in het schuurtje springt niet aan.Buigend staal, sirenes, het geruis van de wind door het raam van bastiaans auto dat op een kier stond.Hoe lang ben ik bezig het kan uren zijn, anneke van den heuvel minuten kan ook.